ਭਾਂਵੇਂ ਉਹਦੇ ਸਾਹਵੇਂ ਮੁਕਰ ਜਾਨੀ ਆਂ

ਭਾਂਵੇਂ ਉਹਦੇ ਸਾਹਵੇਂ ਮੁਕਰ ਜਾਨੀ ਆਂ
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਏ ਮੈਂ ਵੀ ਓਦਰ ਜਾਨੀ ਆਂ

ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਕੀ ਹੋਵੇ
ਰਸਮਾਂ ਵਿਚ ਈ ਖ਼ਿਲੱਰ ਪੁਲੱਰ ਜਾਨੀ ਆਂ

ਯਾਦ ਵੀ ਮਕਨਾਤੀਸੀ ਹਵਾ ਦਾ ਬੁਲਾ ਏ
ਜਿਧਰੋਂ ਆਵੇ ਉਧਰ ਉਲਰ ਜਾਨੀ ਆਂ

ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਮੈਂ ਸੁਫ਼ਨੇ ਉਣਦੀ ਥੱਕਦੀ ਨਈਂ
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦਾ ਏ ਤੇ ਖ਼ੋਰੇ ਕਿਧੱਰ ਜਾਨੀ ਆਂ

ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਓਹ ਮੈਨੂੰ ਤਾਹਿਰਾ ਕਹਿੰਦਾ ਏ
ਉੱਡੀ ਉੱਡੀ ਅੰਬਰਾਂ ਤੀਕਰ ਜਾਨੀ ਆਂ

ਤਾਹਿਰਾ ਸਰਾ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਅਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਖਲੋਤੇ ਆਂ
• ⟩  ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿੰਦਾ ਏਂ
• ⟩  ਆਦਮ ਦਿਆ ਪੱਤਰਾ
• ⟩  ਉਹਦਾ ਚੇਤਾ ਨਾਲ਼ ਹੁੰਦਾ ਏ
• ⟩  ਉਹਦੀ ਮੇਰੀ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਆਈ
• ⟩  ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਏਂ ਮੇਰੇ ਤੇ ਇਤਬਾਰ ਨਈਂ
• ⟩  ਕੰਧਾਂ ਕੋਠੇ ਡੋਰੇ ਹੋ ਗਏ ਸੁਣ ਸੁਣ ਰੌਲੇ ਅੱਖਾਂ ਦੇ
• ⟩  ਜਾ ਨੀ ਪਿੱਛਲ ਪੈਰੀਏ ਸਾਹਿਬਾਂ! ਮਾਣ ਵਧਾਇਆ ਈ ਵੀਰਾਂ ਦਾ
• ⟩  ਤੇਰੇ ਬਿਨ ਜੋ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਏ
• ⟩  ਦਿਲ ਸੀਨੇ ਚੋਂ ਡਿੱਗਣ ਨੂੰ ਪਿਆ ਕਰਦਾ ਏ
• ⟩  ਤਾਹਿਰਾ ਸਰਾ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ