ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਮਰ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਬੰਦ ਮਿੱਠੀ ਤੋਂ ਰੀਤ ਖਿਲਰਦੀ ਜਾਣ ਦੀ ਏ
ਇਕ ਇਕ ਸਾਹ ਹਯਾਤੀ ਦਾ ਏ ਸਰਮਾਇਆ
ਕਤਰਾ ਕਤਰਾ ਗਾਗਰ ਭਰ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਤੇਰੇ ਬਾਝ ਸਵੇਰ ਦੀ ਅੱਖ ਉੱਚ ਅੱਥਰੂ ਨੇਂ
ਸ਼ਾਮ ਵੀ ਲੰਮੇ ਹੋ ਕੇ ਭਰ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਅਨਿਆਂ ਤੇਜ਼ ਏ ਖ਼ੰਜਰ ਦਰਦ ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ
ਲੂਂ ਲੂਂ ਦੇ ਵਿਚ ਨੋਕ ਉੱਤਰ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਜਿੰਦ ਨਿਮਾਣੀ ਰੋਗ ਔਲੇ ਲਾ ਬੈਠੀ
ਛਾਂ ਉੱਚ ਸੜਦੀ ਧੁੱਪ ਉੱਚ ਠਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਹੀਰ ਨੂੰ ਵੱਸ ਨਾ ਪਾਉ ਡਾਹਢੇ ਖੇੜਿਆਂ ਦੇ
ਤਰਲੇ ਪਾਂਦੀ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਜਦੋਂ ਦੀ ਦਿਲ ਦੇ ਅਤੇ ਗ਼ਮ ਦੀ ਤ੍ਰੇਲ ਪਈ
ਇਹਦੀ ਸੂਰਤ ਹੋਰ ਨਿਖਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਪਰਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸਾਂ ਦੀ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਕ ਇਕ ਸ਼ਕਲ ਵਿਸਰ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੱਕੇ ਪੱਤਣਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਖ਼ੌਫ਼ ਆਵੇ
ਕੋਈ ਕੱਚੇ ਘੜੇ ਤੇ ਤੁਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਕੀ ਕਹੀਏ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਬੇ ਇਤਬਾਰੀ ਨੂੰ
ਕਰਕੇ ਇਕ ਇਕ ਗੱਲ ਮੁੱਕਰ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਸਹਿਰ ਜੀ ਏਨੇ ਮਗਨ ਓ ਕਿਹੜੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ
ਪਿਆਲੀ ਅੰਦਰ ਚਾਹ ਵੀ ਠਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
