ਖੋਜ

ਬਣ ਡਿੱਠੀਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ

ਜਬ ਮਾਸ਼ੂਕ ਨੈਣ ਲੜਾਵਣ । ਆਸ਼ਕ ਤੁਰਤ ਕਤਲ ਹੋ ਜਾਵਣ । ਮਰਨੋ ਰਤੀ ਖ਼ੌਫ਼ ਨਾ ਖਾਵਣ । ਦੇਖ ਸੂਲੀਆਂ ਹਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੧। ਜ਼ੁਲਫ਼ ਪਿਆਰੇ ਵਾਲੀ ਕਾਲੀ । ਜਿਉਂ ਕਰ ਨਾਗ ਲਟਕਦੇ ਡਾਲੀ । ਦੇਖ ਮਹਬੂਬਾਂ ਲਾਈ ਜਾਲੀ । ਜਾ ਆਸ਼ਕ ਵਿਚ ਫਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੨। ਨੈਣਾ ਵਾਲੀ ਬੁਰੀ ਕਟਾਰੀ । ਏਨਾ ਕੁਠੀ ਖ਼ਲਕਤ ਸਾਰੀ । ਜਿਥੇ ਦੇਖਨ ਸੂਰਤਿ ਪਿਆਰੀ । ਜਾਣ ਉਤੇ ਵਲ ਨਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੩। ਜੇ ਨਾ ਜਾਨੀ ਮੁਖ ਦਿਖਾਵੇ । ਆਸ਼ਕ ਦੀ ਜਿੰਦ ਗੋਤੇ ਖਾਵੇ । ਬ੍ਰਿਹੋਂ ਆਤਸ਼ ਜਿਗਰ ਜਲਾਵੇ । ਛਮ ਛਮ ਨੈਣ ਬਰਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੪। ਭੌਰੇ ਫੁਲਾਂ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਈ । ਬੁਲਬੁਲ ਦੇਂਦੀ ਫਿਰੇ ਦੁਹਾਈ । ਹੈ ਕਿਉਂ ਖ਼ਿਜ਼ਾਂ ਚਮਨ ਮੇਂ ਆਈ । ਦਿਲ ਜਾਨੀ ਦਿਲ ਖਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੫। ਜੇ ਨੈਣ ਸੇ ਨੈਣ ਮਿਲਾਈਏ । ਯਾ ਰਬ ਰਖੇ ਤਾਂ ਮੁੜ ਆਈਏ । ਕੀ ਕੁਛ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਨਾਈਏ । ਤੀਰ ਜਿਗਰ ਵਿਚ ਧਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੬। ਲਗੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿਗਰ ਹਰਾਨੀ । ਵੋਹੀ ਕਰਦੇ ਜਾਨੀ ਜਾਨੀ । ਤੜਫਨ ਜਿਉਂ ਮਛਲੀ ਬਿਨ ਪਾਨੀ । ਐਪਰ ਭੇਦ ਨਾ ਦਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੭। ਕਈ ਅੱਗਾਂ ਵਿਚ ਜਲਾਏ । ਕਈ ਸੂਲੀ ਪਕੜ ਝੜਾਏ । ਨੈਣਾਂ ਲਖ ਫ਼ਕੀਰ ਬਣਾਏ । ਜਾ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਵਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੮। ਆਸ਼ਕ ਹੋਏ ਮਸਤ ਦੀਵਾਨੇ । ਉਨ ਕੋ ਉਨ ਬਿਨ ਕੋਇ ਨਾ ਜਾਨੇ । ਲੋਕੀ ਝੂਠੇ ਮਾਰਨ ਤਾਨੇ । ਨਾਗ ਜਿਵੇਂ ਕਰ ਡਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੯। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪੀਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਲੇ । ਸੋਈ ਮਸਤ ਰਹਿਨ ਹਰ ਹਾਲੇ । ਦੇਖ ਤਰੰਗ ਹੋਏ ਮਤਵਾਲੇ । ਜਾਇ ਸ਼ਮਾ ਵਿਚ ਧਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੧੦। ਪਾਲ ਸਿੰਘ ਏਹ ਬੁਰੀਆਂ ਅੱਖੀਂ । ਮਿਰਜੇ ਜਹੇ ਜਲਾਏ ਕੱਖੀਂ । ਸੰਭਲ ਕਦਮ ਅਗੇਰੇ ਰੱਖੀਂ । ਤੀਰ ਕਹਿਰ ਦੇ ਕਸਦੇ ਨੀ । ਬਿਨ ਡਿਠਿਆਂ ਨੈਣ ਤਰਸਦੇ ਨੀ ।੧੧।

See this page in:   Roman    ਗੁਰਮੁਖੀ    شاہ مُکھی
ਪਾਲ਼ ਸਿੰਘ ਆਰਿਫ਼ Picture

ਪਾਲ਼ ਸਿੰਘ ਆਰਿਫ਼ ਦਾ ਤਾਅਲੁੱਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪਢਾਰੀ ਤੋਂ ਸੀ। ਇਕ ਸ਼ਾਇਰ ਹੋਵਣ ਦੇ ਨਾਲ਼ ...

ਪਾਲ਼ ਸਿੰਘ ਆਰਿਫ਼ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ