ਸਾਡੀ ਸੁਫ਼ਨਾ ਕਹਾਣੀ ਹੈ
ਲੋਕਾਂ ਸਾਵੇਂ ਨਾ ਦਿਸਣਾ
ਜਿਵੇਂ ਵਾ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਏ
ਮੈਂ ਸਾਹ ਲਕੋਣੀ ਆਂਂ
ਮੱਤਾਂ ਕੋਈ ਪੁੱਛ ਨਾ ਲਵੇ
ਮੈਂ ਕਾਸ ਰੌਣੀ ਆਂਂ
ਸਾਡੀ ਪੇੜ ਅਵੱਲੀ ਏ
ਇਕ ਪਿੱਪਲ ਪੁਰਾਣਾ ਏ
ਗੱਲੀਂ ਰੁਲਦੀ ਝੱਲੀ ਏ
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਸਪਹਿਰ ਪਾਈ
ਗਲੀਆਂ ਧੂੜ ਹੋਈਆਂ
ਬੂਹੇ ਪਿਛਲਿਓਂ ਸ਼ਾਮ ਆਈਯ
ਸ਼ਾਮ ਅੱਖੀਂ ਪਾਣੀ ਆਂਂ
ਦਿਨ ਮੈਂ ਲਾ ਸੁੱਟਿਆ
ਰਾਤੀਂ ਰਾਤ ਸਮਾਣੀ ਆਂਂ