قسمت

پتھرا ڈُب کے توں ای مرنا اے
ککھ تَر جانا ای، مُڑ نہ آکھیں

سانوں ملے نا سدّا اوہدی محفل دا
اوس محفل وچّ خورے کیہڑے جاندے نیں

ویلے دے پورس نوں پھڑ کے تتھ لیندے
ہمت والے جیہڑے بخت سکندر نیں

سبق سلوک دا مرشد دِتا، عاماں دے وچ عام کہایئے
خاصاں دے وچ خاص، ساڈا رزق اُداس

جے کوئی میلی اکھّیں ویکھے عیب دِھگانے لاوے
اوہ بھی عدل تیرے دے گھر تھیں کُجھ سزائیں پاوے

اپ جے ہمت ہارے، تاں
بندا لیکھوں ہردا اے

بُہتے دیوے راہ وچّ بالے جاندے نے
منزل تکّ تے قسمت والے جاندے نے

قسمت ہار ای جاندی اے
بندہ ہمت ہارے تے

قسمت لُٹن آئی سی
کردا تے کیہ کردا میں

اپنے عملیں آپے مردے کرنی بھرنی ہوندی اے
کملے جھلّے بھولے لوکیں ناں لاؤندے تقدیراں دا

رستہ، پینڈا، ویلا اکو، منزل اتے اپڑن دا
پُٹّن گے تقدیراں بہہ کے، ذرا وی جیہڑے ڈِھلّے رہے

نیڑ معصوماں نال جدوں دا کیتا ہے
سانوں جاپے ساڈی قسمت بدل گئی