نین

کجل بھنی اکھ دا منظر سانبھ لیا
جہڑا جدھروں آیا، پتھر سانبھ لیا

نیناں ہیر دیاں ویکھ کے آہ بھردا
وانگ عاشقاں اکھیاں میٹ دا ای

اجے وی ملدا اے کدی تے اکھ ملا لیندا اے
اجے وی اوہدی اکھ چوں لارے نئیں جاندے

اکھیاں بھر کے تکیا نہ کر
مینوں غوطہ آ سکدا اے

جے کر اکھ نہ روئی
فیر برسات اے کیہ

ایہہ تَن میرا چشماں ہووے، مُرشد ویکھ نہ رجّاں ہُو
لُوں لُوں دے مُڈھ لکھ لکھ چشماں، ہِک کھولاں ہِک کجّاں ہُو

نین میرے نہ بیعت قبولن فاسق دی
کربل والے دا سر صدقا صابر نیں

اکھ سمندر ہندی اے
چکھ لے پانی کھارا اے

اک شمع ہوئی روشن اک جوت ایویں جگی ہے
سبھ دور اس نظر دا گردو غبار ہویا

تکیا میں دو جہاناں دا حسن تیرے نینِیں
تیری اک نظر توں روشن ہاں وار وار ہویا

اکھاں دا صحرا جے ٹھنڈا ہو جاندا
خواباں لئی ٹرنا کجھ سوکھا ہو جاندا

مینوں پتہ پچھان سکے نہ اوہدی اکھ دا چانن
واج نہ ماری میں رستے وچّ اوہنوں ایس گمانوں

قاف قلعہ اُسار کے حسن والا سوہنا نیناں دے مورچے لا بیٹھا
پلکاں والیاں پٹیاں چاہڑ کے تے مینڈا عقل تے صبر لٹا بیٹھا

پکھی واسن اکھ دا اللہ ای حافظ اے
جیہنوں اپنے ڈیرے تے اعتبار نئیں

ش شراب دے مست رہن کیہ، نین تینڈے متوالڑے نی
سُرخ سیاہ سفید دو بتالڑے، باجھ کجل ایویں کالڑے نی

اکو ڈیک اچ پی جاواں
مَدھ بھرے نیناں دے مٹ

ظ۔ ظاہرا اکھیاں نال دیکھیں، کِتے جھوٹھیاں دا اعتبار ناہیں
جس نے اپنی ساکھ خراب کیتی، ملے اوس نوں فیر ادھار ناہیں