راہ

خورے سندھو مُڑ ای آوے
راہ تے منجا ڈاہ نی جِندے

جو کرنا ایں سوچو راہے پے جاؤ
اے نہ ہووے راہواں وچ ای رہ جاؤ

جیہڑے تیری راہ دے کَکھ نیں
ساڈے لئی تے اوہ وی لَکھ نیں

رہو فرد فقیرا فرد ہو، اوس راہ سوہنے دی گرد ہو
کہو کلمہ نبی کریمؐ دا، اوس عالیشان عظیم دا

بچ کے لنگھنا شاہد جی
راہواں وچ آفاتاں نیں

اوہدے لنگھن دی خوشبو اس طراں آؤندی فضاواں چوں
عطر جیویں کسے نے راہ وچ ہے چھڑکیا ہندا

جیکر معصوم مار کے چاہندے ہو بدل
رستہ ہی پھیر غلط ہے اس انقلاب دا

عشق دی راہ تے ٹریا ایں تاں سوچ لویں کِہ
اس راہ اُتے کوئی سُکھّ گراں نہیں آؤندا

جنت دا راہ سوکھا نئیں
رستے وچ وِیرانے سَو