دل

میرے دل اچ کھوٹ ذرا نہ
تیری اپنی نیت اے وکھری

دل دیاں لگیاں دا کوئی دارو دیوے تے میں مناں
ہر کوئی وید حکیم سیانا یارو کسوتاپے دا

نہ توڑ توں دل دیاں تانگاں نوں، فِر کُھل کے پیار جتا لے توں
تو دھو کے دل دا ہر کھونجا، بس اپنا یار سجا لے توں

نال بے دردی دل مندر نوں ڈھاہ کے تے
اُچے اُچے محل بنائے لوکاں نے

نہ کر ہور علاج طبیبا، مینُوں فرق نہیں اِک تِل دا
دارو سیک لگے جَل جائے، جد بَھڑک اُٹھے دُکھ دِل دا

مونہوں بھاویں گلّ نہ نکلے، ہونٹھ پھڑک کے رہِ جاندے نیں
انج وی اپنے دل دیاں گلاں کہنے والے کہہ جاندے نیں

جب کا تیرا ہوا نظارہ، جیوں کر بجلی دا چمکارا
ہو گیا ایہہ دل پارا پارا، تیں پر میری جان فدا

تَسبیح پِھری تے دِل نہ پِھریا، کیہ لینا تَسبیح پھڑ کے ہُو؟
عِلم پڑھیا تے ادب نہ سِکھیا، کیہ لینا علم نوں پڑھ کے ہُو؟

دل دیاں اکھاں نال ای رستہ لبھنا اے
سجنا! چارے پاسے گُھپ ہنیرے نیں

اوّل دے دِل جِس وِچ ہوون سُچے سُخن خزانے
لعل جواہر کڈھ کڈھ دیوے قُوّت بخش زُبانے

غم کاہدا جے دل ٹٹن دی، ذرا آواز نہ آئی
خالی بھانڈے شور ودھیرا، جانے کلّ خدائی

دن رین دل مخمور وے، ہر آن ذوق سرور وے
تھیا محو عقل شعور وے، گیا فرق غیب حضور وے

دل اے ساڈا سُکّے ہوئے دریاواں وانگ
کسے نہیں کیتی ساڈے نال بھراواں وانگ

اوہدی یاد چہ اکھ بھر آوے کیسی گل اے
جیہدے ہوندیاں دل گھبراوے کیسی گل اے

متھے تے جد پاویں وٹ
دل دے اُتے وجدی سٹ

ہن یاد وی دل وچ رُکدی نئیں اے
اے بن بن اتھرو ویہہ جاندی اے

ربّا دل نہ توڑ
تینوں کاہدی تھوڑ

دل وچ میل اے لوکاں دے پر
ہتھ وچ پُھل گلاباں دے نیں

ث۔ ثابت قدم رہو نیکیاں تے
پیارے بدی تھیں ہر دم بچا دل نُوں

نال نفس شریر نہ ہووے شامل
گوشے بیٹھ ہمیش سمجھا دل نُوں

کدی کدی تے دِل کہندا اے
روز ای جاندا اے ٹال، تے چھڈ دے

میرے دل وچوں نکل وی سکنا ایں
دل کوئی دلدل تے نہیں نا

صلہ پیار دا ویریا قہر تے نئیں
تینوں دل ای دتا اے زہر تے نئیں

ل لیا لبھ ڈھولن نوں، جے غیر کنوں دل دُور کیتا
نال مظہری لام نفی دے، بھن بُتاں نوں چُور کیتا

ہنیری رات وچ الفاظ دی میں روشنی کرکے
دلاں دے کورے کاغذ تے کتابت کرن آیا ہاں

دلاں وچ تھرتھراہٹ سی لہو وچ سرسراہٹ سی
اوہ بوسے لرز دے سی کیوں؟ لباں نوں جانکاری ہے

لطافت دل چ ہووے کس طرح، فطرت شکاری ہے
جدوں وی وار کیتا اوس نے طاقت ملی مینوں

دل سینے چوں ڈگن نوں پیا کر دا اے
پر حالے وی گل کرن توں ڈر دا اے

بندے دے دل دا نور اے ہندا نظر دا نور
باطن تیرا اے کور جے دیدے تیرے نے کور