آدمی

گردش چ کائنات ہے، تارے نے بے آرام
ہوندیاں مہان ہستیاں آخر نمانیاں

وچوں ڈاہڈھا ڈولیا ہویا، اتوں اے مسرور
اج دا بندہ، کل دے بندے نالوں ودھ مجبور

بدلاں وانگ نیں گجدے بندے
وسن کسراں اج دے بندے

بندہ ہون دا مطلب کیہ اے، ہسن رون دا مطلب کیہ اے
اک سفنے نے ایہہ گل دسی، جاگن سون دا مطلب کیہ اے

جو کو ایس جہان تے آدمی ہے، روندا مرے گا عمر تے جھُور دا ای
سدا خوشی ناہیں کسے نال نِبھدی، ایہہ زندگی نیش زنبُور دا ای

رسی کتھوں تیک کرینگا ڈھلی اوہناں لوکاں دی
جیہڑے اک حویلی بدلے جُھگیاں ساڑی جاندے نے

جیہڑا اج اسمان نوں چھووے
ایہہ انسان سی غاراں دے وچ

قبرستاناں وچ ہنگامہ شہراں وچ تنہائی اے
اج دے بندے نوں خودغرضی کہڑی تھاں لے آئی اے

میں جس لوک بھلائی خاطر اپنا آپ اجاڑ لیا
اس جگ دے لوکاں نے مینوں نیزے اُتے چاڑھ لیا

نظارے قدرتی جس شخص تے جادو نہیں کردے
اجیہے آدمی نوں آن کے قدرت نہیں ملدی

ہر بندے دے ذہن چہ دوجے بندے لئی
پُٹھی سدھی چال اے اج کل حیرت ہے