وقت

جے فطرت تے ویلے دا رنگ چڑھ سکدا
اج دا سورج وی دو رنگا ہو جاندا

تینوں آنی موت یقینی، بعدوں مرن حساب یقینی
گُھٹ گُھٹ پینا وقت پیالہ، آخر ہونا ختم یقینی

تُوں جے میرے نال، پل وی لگے سال
ویلا لنگھے انج، جسراں تیری چال

درد دا بار اٹھایا ہر ہک، اپنا وقت نبھایا
کر قربان فرید سر اپنا، تیڈڑا وارا آیا

وقت استاد سکھا دیندا سبق اکھیرے
پنجویں باب توں پچھے سبھے ازبر کردا اے

آئی اخیر وقت جدوں مصطفے دی یاد
مر جانا میرے واسطے آسان ہو گیا

گئے عمر تے وقت پھر نہیں مُڑدے
گئے کرم تے بھاگ نہ آؤندے نی

گئی گل زبان تھیں تِیر چھُٹا
گئے روح قلبوت نہ آؤندے نی

بندا منزل تاں پاندا
ویلے نال جے چلدا اے

کی ہویا سی تینوں ویلے ہجرت دے
نال نا ٹریوں یارا ایہہ کی کیتا ای

آویں ویلے نال
چا نہ جاون مر

سوچے مایا جال اچ پھسیا
نِکلن دی کوئی راہ مل جاوے

ویلے تے جو کمّ سی کرنے
آئے یاد کویلے اوہو