ڈر

خوف دے جنگل دے وچ دیوے بلدے نہ
جے شاہاں دا چلدا زور فقیراں تے

تیرے توں نئیں قسمے رب دی تیرے توں
ڈر لگدا اے مینوں تیریاں شوقاں توں

مینوں پورے دیس دی چنتا، اوہنوں خطرہ گھر دا اے
ٹوٹے کر کے جہڑا شیشہ کندھاں دے وچ بھردا اے

اگّے ہر تھاں جال
کملی واگاں موڑ

ہسن والی گلّ تے وی
ہسّ نہیں سکیا ڈر دا میں

مرن توں ڈر دے او بادشاہو
کمال کر دے او بادشاہو

کِسراں ڈر دا گُھن کھا جاندا اے نیندر نوں
توں کی جانیں تیرے گھر جو بیری نئیں

لڑدے پَے آں ازلاں توں
انہونی دا ڈر تے میں