محبت

رو رو عرض کرے ربّ سائیاں، میل میرے دِلبر نُوں
اُس بِن عیش نہ بھاوے کوئی، کراں قبُول سفر نُوں

پیارمحبت دے داعی ہاں دنیا دے وچ
پر فرعوناں اگے جُھکیے ایہہ نہیں ہونا

ایویں ای لوکاں پتھر مارے مجنوں نوں
عشق دے مارے لوگ تے مارے نئیں جاندے

سانبھ تو اپنی دنیا داری
پیار پریم پریت اے وکھری

عشق نگر تک اوکھے پینڈے
میرے سنگ توں چل تے کریے

عشق، جوانی ویلے دا، سوہنا پنگا ہوندا اے
ایویں تے ونگ ٹُٹدی نہیں، پہلوں دنگا ہوندا اے

مٹی موت محبت اشرف
تِنّے سّکے تِنّے دکھ نیں

جنہاں پیار دے دیوے بالے نے
اوہ لوک نصیباں والے نے

جی پیندا اے بندہ مویا سوچ کے تینوں
بھر جاندا اے دل دا ٹوہیا سوچ کے تینوں

بڑے کرم کیتے میرے تے خدا نے
محبت دے بخشے سَو مینوں خزانے

پیار دا پُھل تے سستے بھاء وی وِکیا نئیں
ایس جِنس دا ایتھے کون وَپاری سی

دنیا تے جد آیا نبی، دنیا رج رج ، رج کے سجّی
ذرہ ذرہ اگّے ودھیا، اوس دا ناز اُٹھاون لئی

رُکھ ہوون ٹھنڈی چھاں ہووے
میری جُھگی اوسے تھاں ہووے

چڑھ جاوے عشق دا رنگ مینوں
لوکی سمجھن مست ملنگ مینوں

آ ہونی نوں مار مکائیے
وِچھڑن دے امکان توں پہلے

کوئی واقف ناہیں حال دا، کیہ بات کہاں اِسرار دی
تینوں ترس نہ میرے حال دا، میں تیرا نام چتار دی

اول حمد سنا خدائے تائیں، جس عشق تھیں کل جہان کیتا
نبی پاک رسول معشوق کرکے، مخلوق کولوں عالیشان کیتا

ماپے گھر چوں کڈھیں نہ، رب ناں رشتہ کٹیں نہ
ایہناں دے نال موج بہاراں، جنت دا رُکھ وڈھیں نہ

عشقَ پیالہ ویہو دا ویکھو، عاشق پیندا گٹ گٹ گٹ
اودھر پیارا تیغ حسن دی، سان چڑھاوے جھٹ جھٹ جھٹ

طبع میری دا نافہ کھولِیں مُلکِیں مُشک دُھمائیں
سُن سُن مغز مُعطر ہوون بُو عِشق دِی پائیں

بال چراغ عشق دا میرا روشن کردے سینہ
دل دے دِیوے دِی رُشنائی جاوے وِچ زمیناں

بھین بھراواں نال ای بندا سجدا اے
چھڈ جاوے جے کُونج قطاراں فیدا کیہ

اوہدے گھر وچ جوت اُلفت دی جگدی نہیں
جس نانے دے گھر نواسے نہیں ہوندے

امن دے شیشے دا پرچھاواں، الفت دی مہکار وی آں
میں ویلے دی تختی دا منہ متھا، نقش نہار وی آں

پیار،وفاواں،جذبے،رشتے،سانجھاں،چاہ
میرے گھر وچ سارا مال حیاتی دا

ہوسکدا اے نبھ جاوے پر ڈر لگدا اے سُن کے
پتھراں نال تے نبھ نہیں سکدا کچی ونگ دا عشق

اکھاں وچ لشکارے مارے مُڑ مُڑ اوہنوں تکاں
کالے رنگ تے بورڈ تے لکھیا چٹے رنگ دا عشق

میں دل نال تے اوہنے میرے
نال محبت فرضی کیتی

پیار دیاں قبراں تے پاکے سجرے پھُل گُلاباں دے
لوکی ماتم کردے پھردے اپنیاں اپنیاں خاباں دے

عشق توں میں انجان ای سہی پر
تینوں وی کوئی ول تے نہیں نا

جھلے لوکی شرم حیا تے پیاراں نوں
دولت دی تکڑی وچ تولن لگّ پئے نیں

ازلاں دے عنوان محمد
رب دی نیں پہچان محمد

صفتاں وچ شمار نہ آون
عظمت دے اسمان محمد

طاھرا پیار جے وِکنے آوے
لوکاں انّھے واہ لینا اے

نہیں محسوس کر سکدا کسے دے درد نوں جیہڑا
محبت کرن دی اس نوں کدے مہلت نہیں ملدی

محبت نوں خدا دا روپ سمجھے گی ادوں دنیاں
کسے دن پیار دا کیتا جدوں میں ترجما یارو

جو میرے کول بہندے نے تے سنگت مان دے میری
محبت دا اوہناں دے واسطے میں جام ہاں یارو

ظاہر ہویا اے چند محبت دی رات وچ
جیویں سفید روشنی بدلاں دے نال نال