ਮੁਹੱਬਤ

ਰੋ ਰੋ ਅਰਜ਼ ਕਰੇ ਰੱਬ ਸਾਈਆਂ, ਮੇਲ਼ ਮੇਰੇ ਦਿਲਬਰ ਨੂੰ
ਇਸ ਬਣ ਐਸ਼ ਨਾ ਭਾਵੇ ਕੋਈ, ਕਰਾਂ ਕਬੂਲ ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ

ਪਿਆਰ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਦਾਅਈ ਹਾਂ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵਿਚ
ਪਰ ਫ਼ਿਰੌਨਾਂ ਅੱਗੇ ਝੁਕੀਏ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ

ਐਵੇਂ ਈ ਲੋਕਾਂ ਪੱਥਰ ਮਾਰੇ ਮਜਨੂੰ ਨੂੰ
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਮਾਰੇ ਲੋਗ ਤੇ ਮਾਰੇ ਨਈਂ ਜਾਂਦੇ

सांभ तो अपनी दुनिया-दारी
प्यार प्रेम प्रीत ए विखरी

ਇਸ਼ਕ ਨਗਰ ਤੱਕ ਔਖੇ ਪੈਂਡੇ
ਮੇਰੇ ਸੰਗ ਤੋਂ ਚੱਲ ਤੇ ਕਰੀਏ

ਇਸ਼ਕ, ਜਵਾਨੀ ਵੇਲੇ ਦਾ, ਸੋਹਣਾ ਪੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਏ
ਐਵੇਂ ਤੇ ਵਿੰਗ ਟੁੱਟਦੀ ਨਹੀਂ, ਪਹਿਲੋਂ ਦੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਏ

ਮਿੱਟੀ ਮੌਤ ਮੁਹੱਬਤ ਅਸ਼ਰਫ਼
ਤਿੰਨੇ ਸਕੇ ਤਿੰਨੇ ਦੁੱਖ ਨੇਂ

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪਿਆਰ ਦੇ ਦੀਵੇ ਬਾਲੇ ਨੇ
ਉਹ ਲੋਕ ਨਸੀਬਾਂ ਵਾਲੇ ਨੇ

जी पेन्दा ए बंदा मोया सोच के तीनों
भर जांदा ए दिल दा टोहीया सोच के तीनों

ਬੜੇ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ
ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਸੋ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ

प्यार दा फलतय सस्ते भा-ए-वी व-ए-क्या नईं
ऐस जिंस दा उथे कौन विपारी सी

ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਆਇਆ ਨਬਯਯ, ਦੁਨੀਆ ਰੱਜ ਰੱਜ , ਰੱਜ ਕੇ ਸੱਜੀ
ਜ਼ਰਾ ਜ਼ਰਾ ਅੱਗੇ ਵਧੀਆ, ਇਸ ਦਾ ਨਾਜ਼ ਉਠਾਵਣ ਲਈ

ਰੁੱਖ ਹੋਵਣ ਠੰਡੀ ਛਾਂ ਹੋਵੇ
ਮੇਰੀ ਝੁੱਗੀ ਉਸੇ ਥਾਂ ਹੋਵੇ

ਚੜ੍ਹ ਜਾਵੇ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਰੰਗ ਮੈਨੂੰ
ਲੋਕੀ ਸਮਝਣ ਮਸਤ ਮਲੰਗ ਮੈਨੂੰ

ਆ ਹੋਣੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਮੁਕਾਈਏ
ਵਿਛੜਨ ਦੇ ਇਮਕਾਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ

ਕੋਈ ਵਾਕਫ਼ ਨਾਹੀਂ ਹਾਲ ਦਾ, ਕੀ ਬਾਤ ਕਹਾਂ ਇਸਰਾਰ ਦੀ
ਤੈਨੂੰ ਤਰਸ ਨਾ ਮੇਰੇ ਹਾਲ ਦਾ, ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਚਿਤਾਰ ਦੀ

ਅੱਵਲ ਹਮਦ ਸਨਾਇ ਖ਼ੁਦਾਇ ਤਾਈਂ, ਜਿਸ ਇਸ਼ਕ ਥੀਂ ਕੁਲ ਜਹਾਨ ਕੀਤਾ
ਨਬੀ ਪਾਕ ਰਸੂਲ ਮਾਸ਼ੂਕ ਕਰਕੇ, ਮਖ਼ਲੂਕ ਕੋਲੋਂ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਕੀਤਾ

ਮਾਪੇ ਘਰ ਚੋਂ ਕਢੀਂ ਨਾ, ਰੱਬ ਨਾਂ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕੱਟੀਂ ਨਾ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਮੌਜ ਬਹਾਰਾਂ, ਜੰਨਤ ਦਾ ਰੁੱਖ ਵੱਡੈਂ ਨਾ

ਇਸ਼ਕ ਪਿਆਲਾ ਵਿਹੁ ਦਾ ਵੇਖੋ, ਆਸ਼ਕ ਪੀਂਦਾ ਗਟ ਗਟ ਗਟ
ਓਧਰ ਪਿਆਰਾ ਤੇਗ ਹੁਸਨ ਦੀ, ਸਾਣ ਚੜ੍ਹਾਵੇ ਝਟ ਝਟ ਝਟ

ਤਬਾ ਮੇਰੀ ਦਾ ਨਾਫ਼ਾ ਖੁੱਲੇਂ ਮੁਲਕੀਂ ਮੁਸ਼ਕ ਧੁਮਾਈਂ
ਸੰਨ ਸੁਣ ਮਗ਼ਜ਼ ਮੁਅੱਤਰ ਹੋਵਣ ਬੋ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਪਾਈਂ

ਬਾਲ ਚਿਰਾਗ਼ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਮੇਰਾ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਸੀਨਾ
ਦਿਲ ਦੇ ਦੇਵੇ ਦੀ ਰੁਸ਼ਨਾਈ ਜਾਵੇ ਵਿਚ ਜ਼ਮੀਨਾਂ

ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ਼ ਈ ਬੰਦਾ ਸਿਜਦਾ ਏ
ਛੱਡ ਜਾਵੇ ਜੇ ਕੂੰਜ ਕਤਾਰਾਂ ਫ਼ਾਇਦਾ ਕੀ

ਉਹਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਜੋਤ ਉਲਫ਼ਤ ਦੀ ਜਗਦੀ ਨਹੀਂ
ਜਿਸ ਨਾਨੇ ਦੇ ਘਰ ਨਿਵਾਸੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ

ਅਮਨ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ, ਉਲਫ਼ਤ ਦੀ ਮਹਕਾਰ ਵੀ ਆਂ
ਮੈਂ ਵੇਲੇ ਦੀ ਤਖ਼ਤੀ ਦਾ ਮੂੰਹ-ਮੱਥਾ, ਨਕਸ਼-ਨੁਹਾਰ ਵੀ ਆਂ

ਪਿਆਰ,ਵਫ਼ਾਵਾਂ,ਜਜ਼ਬੇ,ਰਿਸ਼ਤੇ,ਸਾਂਝਾਂ,ਚਾਹ
ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਹਯਾਤੀ ਦਾ

ਹੋ ਸਕਦਾ ਏ ਨਭ ਜਾਵੇ ਪਰ ਡਰ ਲਗਦਾ ਏ ਸੁਣ ਕੇ
ਪੱਥਰਾਂ ਨਾਲ਼ ਤੇ ਨਭ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕੱਚੀ ਵਿੰਗ ਦਾ ਇਸ਼ਕ

ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਲਿਸ਼ਕਾਰੇ ਮਾਰੇ ਮੁੜ ਮੁੜ ਉਹਨੂੰ ਤੁਕਾਂ
ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਤੇ ਬੋਰਡ ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦਾ ਇਸ਼ਕ

ਮੈਂ ਦਲ ਨਾਲ਼ ਤੇ ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ
ਨਾਲ਼ ਮੁਹੱਬਤ ਫ਼ਰਜ਼ੀ ਕੀਤੀ

ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਕਬਰਾਂ ਤੇ ਪਾਕੇ ਸਜ ਰੇ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬਾਂ ਦੇ
ਲੋਕੀ ਮਾਤਮ ਕਰਦੇ ਫਿਰਦੇ ਆਪਣੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਬਦੀ ਅਬਾਂ ਦੇ

ਇਸ਼ਕ ਤੋਂ ਮੈਂ ਅਣਜਾਣ ਈ ਸਹੀ ਪ੍ਰ
ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਵੱਲ ਤੇ ਨਹੀਂ ਨਾ

ਝੱਲੇ ਲੋਕੀ ਸ਼ਰਮ ਹਯਾ ਤੇ ਪਿਆਰਾਂ ਨੂੰ
ਦੌਲਤ ਦੀ ਤਕੜੀ ਵਿਚ ਤੋਲਣ ਲੱਗ ਪਏ ਨੇਂ

ਅਜ਼ਲਾਂ ਦੇ ਉਨਵਾਨ ਮੁਹੰਮਦ
ਰੱਬ ਦੀ ਨੇਂ ਪਹਿਚਾਣ ਮੁਹੰਮਦ

ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ੁਮਾਰ ਆਵ ਨਨ
ਅਜ਼ਮਤ ਦੇ ਅਸਮਾਨ ਮੁਹੰਮਦ

ਤਾਹਿਰਾ ਪਿਆਰ ਜੇ ਵਿਕਣੇ ਆਵੇ
ਲੋਕਾਂ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਲੈਣਾ ਏ

ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਜਿਹੜਾ
ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨ ਦੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਮੋਹਲਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ

ਮੁਹੱਬਤ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਰੂਪ ਸਮਝੇਗੀ ਉਦੋਂ ਦੁਨੀਆਂ
ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਪਿਆਰ ਦਾ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤਰਜੁਮਾ ਯਾਰੋ

ਜੋ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼ ਬਹਿੰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਸੰਗਤ ਮਾਨ ਦੇ ਮੇਰੀ
ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਮੈਂ ਜਾਮ ਹਾਂ ਯਾਰੋ

ਜ਼ਾਹਰ ਹੋਇਆ ਏ ਚੰਦ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਰਾਤ ਵਿਚ
ਜਿਵੇਂ ਸਫ਼ੈਦ ਰੌਸ਼ਨੀ ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਨਾਲ਼