ਵਕਤ ਬਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ
-
ਜੇ ਫ਼ਿਤਰਤ ਤੇ ਵੇਲੇ ਦਾ ਰੰਗ ਚੜ੍ਹ ਸਕਦਾ
ਅੱਜ ਦਾ ਸੂਰਜ ਵੀ ਦੋ ਰੰਗਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ -
ਤੈਨੂੰ ਆਨੀ ਮੌਤ ਯਕੀਨਯਯ, ਬਾਦੋਂ ਮਰਨ ਹਿਸਾਬ ਯਕੀਨੀ
ਘੱਟ ਘੁੱਟ ਪੈਣਾ ਵਕਤ ਪਿਆਲਾ, ਆਖ਼ਿਰ ਹੋਣਾ ਖ਼ਤਮ ਯਕੀਨਯਯ -
ਤੋਂ ਜੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼, ਪਲ਼ ਵੀ ਲੱਗੇ ਸਾਲ
ਵੇਲ਼ਾ ਲੰਘੇ ਇੰਜ, ਜਸਰਾਂ ਤੇਰੀ ਚਾਲ -
ਦਰਦ ਦਾ ਬਾਰ ਉਠਾਇਆ ਹਰ ਹਿੱਕ, ਅਪਣਾ ਵਕਤ ਨਿਭਾਇਆ
ਕਰ ਕੁਰਬਾਨ ਫ਼ਰੀਦ ਸਰਾਪਣਾ, ਤੀਡੜਾ ਵਾਰਾ ਆ ਯਾਹ
-
ਵਕਤ ਉਸਤਾਦ ਸਿਖਾ ਦਿੰਦਾ ਸਬਕ ਅਖ਼ੀਰੇ
ਪੰਜਵੇਂ ਬਾਬ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਸਭੇ ਅਜ਼ਬਰ ਕਰਦਾ ਏ -
ਆਈ ਅਖ਼ੀਰ ਵਕਤ ਜਦੋਂ ਦੀ ਯਾਦਦ
ਮਰ ਜਾਣਾ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਆਸਾਨ ਹੋ ਗਿਆ -
ਗਏ ਉਮਰ ਤੇ ਵਕਤ ਫਿਰ ਨਹੀਂ ਮੁੜਦੇ
ਗਏ ਕਰਮ ਤੇ ਭਾਗ ਨਾ ਆਉਂਦੇ ਨੀ
ਗਈ ਗੱਲ ਜ਼ਬਾਨ ਥੀਂ ਤੀਰ ਛੱਟਾ
ਗਏ ਰੂਹ ਕਲਬੂਤ ਨਾ ਆਉਂਦੇ ਨੀ
-
ਬੰਦ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤਾਂ ਪਾਂਦਾ
ਵੇਲੇ ਨਾਲ਼ ਜੇ ਚਲਦਾ ਏ -
ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੈਨੂੰ ਵੇਲੇ ਹਿਜਰਤ ਦੇ
ਨਾਲ਼ ਨਾ ਟੋਰਿਓਂ ਯਾਰਾ ਇਹ ਕੀ ਕੀਤਾ ਈ -
ਆਵੇਂ ਵੇਲੇ ਨਾ ਲੱਲ
ਚਾ ਨਾ ਜਾਵਣ ਮਰ -
ਸੋਚੇ ਮਾਇਆ ਜਾਲ਼ ਇਚ ਫੱਸਿਆ
ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਕੋਈ ਰਾਹ ਮਿਲ ਜਾਵੇ -
ਵੇਲੇ ਤੇ ਜੋ ਕੰਮ ਸੀ ਕਰਨੇ
ਆਏ ਯਾਦ ਕੁਵੇਲੇ ਓਹੋ