ਨੈਣ

ਕੱਜਲ ਭਿੰਨੀ ਅੱਖ ਦਾ ਮੰਜ਼ਰ ਸਾਂਭ ਲਿਆ
ਜਿਹੜਾ ਜਿਧਰੋਂ ਆਇਆ, ਪੱਥਰ ਸਾਂਭ ਲਿਆ

ਨੈਣਾਂ ਹੀਰ ਦੀਆਂ ਵੇਖ ਕੇ ਆਹ ਭਰਦਾ
ਵਾਂਗ ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਅੱਖੀਆਂ ਮੇਟ ਦਾ ਈ

ਅਜੇ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਏ ਕਦੀ ਤੇ ਅੱਖ ਮਿਲਾ ਲੈਂਦਾ ਏ
ਅਜੇ ਵੀ ਉਹਦੀ ਅੱਖ ਚੋਂ ਲਾਰੇ ਨਈਂ ਜਾਂਦੇ

अखयां भर के तकिया ना कर
मैनों ग़ोता आ सकदा ए

ਜੇ ਕਰ ਅੱਖ ਨਾ ਰੋਈ
ਫ਼ਿਰ ਬਰਸਾਤ ਏ ਕੀ

ਇਹ ਤਿੰਨ ਮੇਰਾ ਚਸ਼ਮਾਂ ਹੋਵੇ,
ਮੁਰਸ਼ਦ ਵੇਖ ਨਾ ਰਝਾਂ ਹੋ

ਲੂੰ ਲੂੰ ਦੇ ਮੁਡ਼ ਲੱਖ ਲੱਖ ਚਸ਼ਮਾਂ,
ਹੱਕ ਖੋਲਾਂ ਹੱਕ ਕਜਾਂ ਹੋ

ਨੈਣ ਮੇਰੇ ਨਾ ਬੈਤ ਕਬੂਲਣ ਫ਼ਾਸਿਕ ਦੀ
ਕੁਰਬਲ ਵਾਲੇ ਦਾ ਸਿਰ ਸਦਕਾ ਸਾਬਰ ਨੇਂ

ਅੱਖ ਸਮੁੰਦਰ ਹੁੰਦੀ ਏ
ਚੱਖ ਲੈ ਪਾਣੀ ਖਾਰਾ ਏ

ਇਕ ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਹੋਈ ਰੌਸ਼ਨ ਇਕ ਜੋਤ ਐਵੇਂ ਜੱਗੀ ਹੈ
ਸਭ ਦੂਰ ਇਸ ਨਜ਼ਰ ਦਾ ਗੁਰਦੌ ਗ਼ੁਬਾਰ ਹੋਇਆ

ਤੱਕਿਆ ਮੈਂ ਦੋ ਜਹਾਨਾਂ ਦਾ ਹੁਸਨ ਤੇਰੇ ਨੈਣੀਂ
ਤੇਰੀ ਇਕ ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਰੌਸ਼ਨ ਹਾਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਹੋਇਆ

ਅੱਖਾਂ ਦਾ ਸਹੁਰਾ ਜੇ ਠੰਡਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ
ਖ਼ਵਾਬਾਂ ਲਈ ਟੁਰਨਾ ਕੁੱਝ ਸੌਖਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ

ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਪਛਾਣ ਸਕੇ ਨਾ ਉਹਦੀ ਅੱਖ ਦਾ ਚਾਨਣ,
ਵਾਜ ਨਾ ਮਾਰੀ ਮੈਂ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਉਹਨੂੰ ਏਸ ਗਮਾਨੋਂ

ਕਾਫ਼ ਕਿਲ੍ਹਾ ਉਸਾਰ ਕੇ ਹੱਸਣ ਵਾਲਾ ਸੋਹਣਾ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਮੋਰਚੇ ਲਾ ਬੈਠਾ
ਪਲਕਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਚਾਹੜ ਕੇ ਤੇ ਮੈਂਡਾ ਅਕਲ ਤੇ ਸਬਰ ਲੁਟਾ ਬੈਠਾ

ਪੱਖੀ ਵਾਸਨ ਅੱਖ ਦਾ ਅੱਲ੍ਹਾ ਈ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ਏ
ਜਿਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਡੇਰੇ ਤੇ ਇਤਬਾਰ ਨਈਂ

ਸ਼ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਮਸਤ ਰਹਿਣ ਕੀ, ਨੈਣ ਤੈਂਡੇ ਮਤਵਾਲੜੇ ਨੀ
ਸੁਰਖ਼ ਸਿਆਹ ਸਫ਼ੈਦ ਦੋ ਬਿਤਾ ਲੜੇ, ਬਾਝ ਕੱਜਲ ਐਵੇਂ ਕਾਲੜੇ ਨੀ

ਇਕੋ ਡੇਕ ਉੱਚ ਪੀ ਜਾਵਾਂ
ਮੱਧ ਭਰੇ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਮਿਟ

ਜ਼ ਜ਼ਾਹਰਾ ਅੱਖੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਦੇਖੀਂ, ਕਿਤੇ ਝੂਠੀਆਂ ਦਾ ਇਤਬਾਰ ਨਾਹੀਂ
ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਾਖ ਖ਼ਰਾਬ ਕੀਤੀ, ਮਿਲੇ ਉਸ ਨੂੰ ਫ਼ਿਰ ਉਧਾਰ ਨਾਹੀਂ