ਦਿਲ

मेरे दिल उच्च खोट ज़रा ना
तेरी अपनी नीयत ए विखरी

ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਦਾਰੂ ਦੇਵੇ ਤੇ ਮੈਂ ਮਨਾਂ
ਹਰ ਕੋਈ ਵੈਦ ਹਕੀਮ ਸਿਆਣਾ ਯਾਰੋ ਕਸੂਤਾ ਪੇ ਦਾ

ना तोड़ तूं दिल दियां तांगां नों, फिर खुल के प्यार जता ले तूं
तो धो के दिल दा हर खो नज्जा, बस अपना यार सजा ले तूं

ਨਾਲ਼ ਬੇਦਰਦੀ ਦਿਲ ਮੰਦਰ ਨੂੰ ਢਾਹ ਕੇ ਤੇ
ਉੱਚੇ ਉੱਚੇ ਮਹਿਲ ਬਣਾਏ ਲੋਕਾਂ ਨੇ

ਨਾ ਕਰ ਹੋਰ ਇਲਾਜ ਤਬੀਬਾ, ਮੈਨੂੰ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਇੱਕ ਤਿਲ਼ ਦਾ
ਦਾਰੂ ਸੇਕ ਲੱਗੇ ਜਲ ਜਾਏ, ਜਦ ਭੜਕ ਉਠੇ ਦੁੱਖ ਦਿਲ ਦਾ

मोनाओं भावीं गुल ना निकले, होंठ फड़क के र्ह्-ए-जानदे नें
अनुज वी अपने दिल दियां गलां कहने वाले कह जानदे नें

ਜਬ ਕਾ ਤੇਰਾ ਹਵਾ ਨਜ਼ਾਰਾ, ਜਿਉਂ ਕਰ ਬਿਜਲੀ ਦਾ ਚਮਕਾਰਾ
ਹੋ ਗਿਆ ਇਹ ਦਿਲ ਪਾਰਾ ਪਾਰਾ, ਤੀਂ ਪਰ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਫ਼ਿਦਾ

ਤਸਬੀਹ ਫਰੀ ਤੇ ਦਿਲ ਨਾ ਫਿਰਿਆ, ਕੀ ਲੈਣਾ ਤਸਬੀਹ ਫੜ ਕੇ ਹੋ?
ਇਲਮ ਪੜ੍ਹਿਆ ਤੇ ਅਦਬ ਨਾ ਸਿੱਖਿਆ, ਕੀ ਲੈਣਾ ਇਲਮ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਹੋ?

ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਈ ਰਸਤਾ ਲੱਭਣਾ ਏ
ਸੱਜਣਾ! ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰੇ ਨੇਂ

ਅੱਵਲ ਦੇ ਦਲ ਜਿਸ ਵਿਚ ਹੋਵਣ ਸੱਚੇ ਸੁਖ਼ਨ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ
ਲਾਅਲ ਜਵਾਹਰ ਕੱਢ ਕੱਢ ਦੇਵੇ ਕੁੱੋਤ ਬਖ਼ਸ਼ ਜ਼ੁਬਾਨੇ

ਗ਼ਮ ਕਾਹਦਾ ਜੇ ਦਿਲ ਟੁੱਟਣ ਦੀ, ਜ਼ਰਾ ਆਵਾਜ਼ ਨਾ ਆਈ
ਖ਼ਾਲੀ ਭਾਂਡੇ ਸ਼ੋਰ ਵਧੇਰਾ, ਜਾਣੇ ਕੁਲ ਖ਼ੁਦਾਈ

ਦਿਨ ਰੀਣ ਦਿਲ ਮਖ਼ਮੂਰ ਵੇ, ਹਰ ਆਨ ਜ਼ੌਕ ਸਰੂਰ ਵੇ
ਥੀਆ ਮਹਿਵ ਅਕਲ ਸ਼ਊਰ ਵੇ, ਗਿਆ ਫ਼ਰਕ ਗ਼ੈਬ ਹਜ਼ੂਰ ਵੇ

ਦਿਲ ਏ ਸਾਡਾ ਸੁੱਕੇ ਹੋਏ ਦਰਿਆਵਾਂ ਵਾਂਗ
ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਭਰਾਵਾਂ ਵਾਂਗ

ਉਹਦੀ ਯਾਦ ਚਿ ਅੱਖ ਭਰ ਆਵੇ ਕਿਸੀ ਗੱਲ ਏ
ਜਿਹਦੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਦਿਲ ਘਬਰਾਵੇ ਕਿਸੀ ਗੱਲ ਏ

ਮਿੱਥੇ ਤੇ ਜਦ ਪਾਵੇਂ ਵੱਟ
ਦਿਲ ਦੇ ਅਤੇ ਵੱਜਦੀ ਸੱਟ

ਹੁਣ ਯਾਦ ਵੀ ਦਿਲ ਵਿਚ ਰੋਕਦੀ ਨਈਂ ਏ
ਏ ਬਣ ਬਣ ਅੱਥਰੂ ਵੀਹ ਜਾਂਦੀ ਏ

ਰੱਬਾ ਦਿਲ ਨਾ ਤੋੜ
ਤੈਨੂੰ ਕਾਹਦੀ ਥੋੜ

ਦਿਲ ਵਿਚ ਮੇਲ ਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰ
ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬਾਂ ਦੇ ਨੇਂ

ਸ। ਸਾਬਤ ਕਦਮ ਰਹੋ ਨਿੱਕੀਆਂ ਤੇ
ਪਿਆਰੇ ਬਦੀ ਥੀਂ ਹਰਦਮ ਬਚਾ ਦਿਲ ਨੂੰ

ਨਾਲ਼ ਨਫ਼ਸ ਸ਼ਰੀਰ ਨਾ ਹੋਵੇ ਸ਼ਾਮਿਲ
ਗੋਸ਼ੇ ਬੈਠ ਹਮੇਸ਼ ਸਮਝਾ ਦਿਲ ਨੂੰ

ਕਦੀ ਕਦੀ ਤੇ ਦਿਲ ਕਹਿੰਦਾ ਏ
ਰੋਜ਼ ਈ ਜਾਂਦਾ ਏ ਟਾਲ਼, ਤੇ ਛੱਡ ਦੇ

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਵੀ ਸਕਣਾ ਐਂ
ਦਿਲ ਕੋਈ ਦਲਦਲ ਤੇ ਨਹੀਂ ਨਾ

ਸਿਲਾ ਪਿਆਰ ਦਾ ਵੀਰਿਆ ਕਹਿਰ ਤੇ ਨਈਂ
ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਈ ਦਿੱਤਾ ਏ ਜ਼ਹਿਰ ਤੇ ਨਈਂ

ਲ ਲਿਆ ਲੱਭ ਢੋਲਣ ਨੂੰ, ਜੇ ਗ਼ੈਰ ਕਿਨੂੰ ਦਿਲ ਦੂਰ ਕੀਤਾ
ਨਾਲ਼ ਮਜ਼ਹਰੀ ਲਾਮ ਨਫ਼ੀ ਦੇ, ਭੰਨ ਬੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਚੋਰ ਕੀਤਾ

ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਵਿਚ ਅਲਫ਼ਾਜ਼ ਦੀ ਮੈਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਕਰਕੇ
ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਕੋਰੇ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਤੇ ਕਿਤਾਬਤ ਆਇਆ ਹਾਂਂ

ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਥਰਥਰਾਹਟ ਸੀ ਕਿਹੋ ਵਿਚ ਸਰਸਰਾਹਟ ਸੀ
ਉਹ ਬੋਸੇ ਲਰਜ਼ ਦੇ ਸੀ ਕਿਉਂ? ਲਬਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੈ

ਲਤਾਫ਼ਤ ਦਿਲ ਚ ਹੋਵੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਫ਼ਿਤਰਤ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਹੈ
ਜਦੋਂ ਵੀ ਵਾਰ ਕੀਤਾ ਉਸ ਨੇ ਤਾਕਤ ਮਿਲੀ ਮੈਨੂੰ

ਦਿਲ ਸੀਨੇ ਚੋਂ ਡਿੱਗਣ ਨੂੰ ਪਿਆ ਕਰਦਾ ਏ
ਪਰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਏ

ਬੰਦੇ ਦੇ ਦਿਲ ਦਾ ਨੂਰ ਏ ਹੁੰਦਾ ਨਜ਼ਰ ਦਾ ਨੂਰ
ਬਾਤਨ ਤੇਰਾ ਏ ਕੌਰ ਜੇ ਦੀਦੇ ਤੇਰੇ ਨੇ ਕੌਰ