ਕੱਚਾ

ਅੱਗ ਲੇਨ ਆਈ ਤੇ ਘਰ ਵਾਲੀ ਬਣ ਬੈਠੀ

ਆਂਡੇ ਕਿੱਥੇ ਤੇ ਕੜ ਕੜ ਕਿੱਥੇ

ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਚਾਂਦੀ ਮੁੜ ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ

ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ ਸ਼ੌਕ ਦੇ ਮੁੜ ਉਹੋ ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਦੇ

ਚਾਰ ਰਕਅਤ ਨਮਾਜ਼ ਹਨੇਰਾ, ਜੋ ਹਾਲ ਅਗਲੀਆਂ ਦਾ ਸੋਈ ਮੇਰਾ

ਚੁਰਾ‎ਗ਼ ਥੱਲੇ ਹਨੇਰਾ

ਤਰਸਦੀ ਨੇ ਦਿੱਤਾ, ਵਿਲਕਦੀ ਨੇ ਖਾਦਾ, ਨਾ ਜੀਭ ਜਲੀ ਨਾ ਸੁਆਦ ਆਇਆ

ਤਰੁੱਟੀ ਤੇ ਕੱਖ ਨਾ ਰੱਖਣਾ

ਤਲਵਾਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਿੱਤਰ ਨਹੀਂ

ਤਲ਼ੀ ਤੇ ਆਇਆ, ਗਲੀ ਚ ਮੁਕਾਇਆ

ਤਲ਼ੀ ਤੇ ਘੁੱਦਾ, ਗਲੀ ਤੇ ਖਾਦਾ

ਤਿੰਨ ਤੋਰਾ, ਗੱਲ ਵਿਚ ਫਾਹ

ਤਿੰਨਾਂ ਚੋਂ ਨਾ ਤੇਰਾਂ ਚੋਂ

ਤਿੱਤਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਾ ਮਿੱਤਰ

ਤਿੱਤਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਲੱਛਮੀ

ਤਿੱਤਰ ਹੈ ਮਿੱਤਰ, ਬਟੇਰਾ ਨਾ ਤੇਰਾ ਨਾ ਮੇਰਾ

ਤੁਰ ਡੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜ਼ੁਕਾਮ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈ

ਤੁੰਮੇ ਦਾ ਤਰਬੂਜ਼ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ, ਭਾਵੇਂ ਲੈ ਮੱਕੇ ਨੂੰ ਜਾਈਏ

ਤੰਦ ਨਹੀਂ ਤਾਣੀ ਹੀ ਵਿਗੜੀ ਹੋਈ ਏ

ਤੰਦ ਨਾ ਫੁੱਟੀ, ਤਾਣੀ ਫੁੱਟੀ

ਤੱਤੇ ਤੋਏ ਤੇ ਘੀਸੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਵੀ ਨਾ ਮੰਨਣਾ

ਤੱਤੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ਼ ਘਰ ਨਹੀਂ ਸੜਦਾ

ਪਠਾਣ ਦਾ ਪੁੱਤ, ਕਦੀ ਜਿੰਨ ਕਦੀ ਭੂਤ

ਪਰਛਾਵੇਂ ਨਾਲ਼ ਤੇ ਟੁਰ ਪੈਂਦੇ ਨੇਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ

ਪਰਛਾਵੇਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ

ਪੇਟ ਨਾ ਪਿਆਂ ਰੋਟੀਆਂ, ਸਭੇ ਗੱਲਾਂ ਖੋਟੀਆਂ

ਪੋਹ ਦੀ ਖੇਤੀ, ਭੁੱਖ ਤੇ ਕਾਲ਼, ਬਡ਼ੇ ਦਾ ਪੁੱਤ, ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜੰਜਾਲ਼

ਪੜ੍ਹਿਆ ਨਹੀਂ ਪਾ, ਤੇ ਬਣ ਬੈਠਾ ਉਲਮਾ

ਪੜ੍ਹਿਆ ਨਾ ਲਿਖਿਆ, ਨਾਉਂ ਮੁਹੰਮਦ ਫ਼ਾਜ਼ਲ

ਪੜ੍ਹੇ ਨਾ ਲਿਕੱਹੇ, ਨਾਂ ਵਿੱਦਿਆ ਸਾਗਰ

ਪੱਖੀ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕਹੀਂ ਜਾ

ਪੱਖੀ ਵਾਸਾਂ ਦੀ ਕੀ ਦੇਸ

ਫੜਿਆ ਸੀ ਚੋਰ ਤੇ ਨਿਕਲ ਆਇਆ ਜੁਲਾਹ

ਫੱਟਾ ਪਹਾੜ ਤੇ ਨੱਕ ਉਠਾ ਚੂਹਾ

ਬਹੁਤੇ ਘਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਾਹੁਣਾ ਭੁੱਖਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ

ਬਾਬਲ ਡੋਲੇ ਪਈਆਂ ਕੱਢ ਲਏ

ਬਾਬਲ ਬਾਬਲਾ ਕਹਾਈ, ਇਕੋ ਡੰਗ ਹੰਢਾਈ

ਬਾਬਲ ਮੇਰੇ ਚੋਲਾ ਦਿੱਤਾ, ਸਾਹ ਲਵਾਂ ਤੇ ਪਾਟੇ

ਬਾਰ੍ਹੀਂ ਕੋਹੀਂ ਬੋਲੀ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀ ਏ

ਬਾਲੇ ਕੋਈ ਤੇ ਸਕੇ ਕੋਈ

ਬਾਸੀ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਬਾਸ ਕੀ ਤੇ ਦੂਰ ਗਿਆਂ ਦੀ ਆਸ ਕੀ

ਬਿਠਾ ਪਿਆ ਉਹ ਸੁਣਾ ਜਿਹੜਾ ਕਣ ਚੈਰੀ ਰੱਖੇ