ਮਰਨ ਜੀਵਨ

ਆਦਮੀ ਬੁਲਬੁਲਾ ਏ ਪਾਣੀ ਦਾ

ਆਪ ਮੋਇਆਂ ਬਣ ਸੁਵਰਗ ਨਈਂ ਮਿਲਦੇ

ਇਕ ਬੁੜ੍ਹਾਪਾ ਸੋ ਸਿਆਪਾ

ਉਜੜੇ ਬਾਗ਼ਾਂ ਦੇ ਗਾ ਲੜ ਪਟਵਾਰੀ

ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਮੇਲਾ

ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਮੇਲਾ

ਪਈ ਪਈ ਸੌ ਮੂਲੋਂ ਗਈ

ਪੱਕੀ ਬੇਰੀ ਹੇਠਾਂ ਮਰਨਾ ਐਂ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਮਰਨਾ ਈ ਨਹੀਂ

ਬਾਬਾ ਨਾ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਅੱਗੇ ਨਾ ਧਰੇਕ ਨੀਚੇ

ਬਾਬਾ ਮੋਇਆ, ਪੋਤਾ ਜੰਮਿਆ, ਟੱਬਰ ਊਡੇ ਦਾ ਓਡਾ

ਬੰਦੇ ਦੀ ਮਰਨ ਪਿੱਛੋਂ ਸਾਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ