ਸਬਰ

ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਚ ਪਿਆਸ ਰਹੀ ਏ
ਤੇਰੇ ਮੀਲ ਦੀ ਰਹੀ ਏਏ

ਉਹਦੀ ਇਕ ਉਡੀਕਦੇ ਪਾਰੋਂ
ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਉਦਾਸ ਰਹੀ ਏ

ਏਸ ਜ਼ੁਲਮ ਤੇ ਮਾਣ ਏ ਤੈਨੂੰ
ਮੈਂ ਜਰ ਜਾਣਾ ਈ, ਮੁੜ ਨਾ ਆਖੀਂ

ਏਨੇ ਸਾਬਰ ਹੋ ਗਏ ਆਂ
ਜ਼ਾਲਮ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਏ

ਸਬਰ ਬਿਨਾਂ ਬੜਾ ਔਖਾ ਜੀਵਨ, ਤੇ ਸਬਰ ਨਿਭਾਂਦੇ ਰਹੀਏ
ਦੁਨੀਆਦਾਰ ਬੇਦਰਦਾਂ ਅੱਗੇ, ਨਾ ਗੱਲ ਦਰਦਾਂ ਦੀ ਕਹੀਏ

ਬਹੀਏ ਸਬਰ ਦੇ ਤਖ਼ਤ ਤੇ ਨਾਲ਼ ਖ਼ੁਸ਼ੀ, ਸਿਰ ਨਫ਼ੀ ਅਸਬਾਤ ਦਾ ਤਾਜ ਕਰੀਏ
ਪਾ ਕੇ ਫ਼ਤਿਹ ਇਸ ਕਬਰ ਦੇ ਕਿਲੇ ਉਤੇ, ਵਿਚ ਪ੍ਰੇਮ ਨਗਰ ਦੇ ਰਾਜ ਕਰੀਏ

ਨੇਅਮਤ ਆਪਣੀ ਵੀ ਕੁਝ ਮੈਨੂੰ ਬਖ਼ਸ਼ ਸ਼ਨਾਸਾਂ ਪਾਵਾਂ
ਹਿੰਮਤ ਦੇ ਦਿਲੇ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਸ਼ੁਕਰ ਬਜਾ ਲਿਆਵਾਂ

ਸ ਸਬਰ ਨਾਹੀਂ ਕੋਈ ਜ਼ਹਿਰ ਦੀ ਬੂਟੀ, ਮਲ ਮਿਲ ਅਸਾਂ ਪਿਓਨੀ ਐਂ
ਅਸਾਂ ਰਜ਼ਾ ਤੁਸਾਡੜੀ ਮਨੀ, ਥੀਵੇ ਪਿਆ ਜੋ ਥੀਵਨੀ ਐਂ

ਕੁੱਝ ਹੋਕੇ ਕੁੱਝ ਹਾਵਾਂ ਬਣ ਗਏ
ਮੈਂ ਸਾਬਰ ਆਂ, ਸਾਹ ਬਦਲੇ ਨੇਂ​

ਸ਼ਾਹੀ ਸੱਚੇ ਰੱਬ ਦੀ, ਜਿਵੇਂ ਰੱਖੇ ਸੋ ਰਹੀਏ
ਸਾਹ ਟੁੱਟਣ ਸਬਰ ਨਾ ਟੁੱਟੇ, ਨਾ ਬਹੀਏ, ਨਾ ਢਹੀਏ