ਯਾਰ

ਹਰ ਕੋਈ ਯਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹ ਜੁਨੈਦ ਅਕਰਮ

ओह पत्थर-दिल मुनियां ही नहीं लिख मनाया ऊहनों
रो-रो रब मना लिया पर मैं यार मना नहीं सुकिया

ਆਰਿਫ਼ ਮਰਿਆ, ਸੱਜਣ ਚਹਿਕੇ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅੱਚੋਆਈ ਮੁੱਕੀ

ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਫ਼ਰਿਆਦਾਂ ਕਰ ਦਏ ,ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਪਾਸਾ
ਕਰ ਤਕਸੀਰ ਮੁਆਫ਼ ਇਲਾਹੀ, ਸੱਜਣ ਦੀਏ ਦਿਲਾਸਾ

ਜੇ ਉਹ ਮੇਰਾ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ
ਜੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ, ਮੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ

ਜੀਵਨ ਜੋਗਾ ਪਰਦਾ ਜੌਂ ਜੌਂ ਕਰਦਾ ਏ
ਉਹਨੂੰ ਯਾਦ ਮੇਰਾ ਹਰ ਲੂਂ ਲੂਂ ਕਰਦਾ ਏ

ਅਲਫ਼। ਇਹੋ ਕੰਮ ਹੈ ਲੋਕਾਂ ਹਾਸਿਦਾਂ ਦਾ
ਫਿਰਦੇ ਯਾਰਾਂ ਤੂੰ ਯਾਰ ਹਟਾ ਵਿਨੇ ਨੂੰ

ਦੋਸਤ ਦੋ ਮਿਲਦੇ ਵੇਖ ਸਕਦੇ ਨਹੀਂ
ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਫ਼ਤੂਰ ਉਠਾਵੁਣੇ ਨੂੰ

ਕਹੀ ਹੀਰ ਦੀ ਕਰੇ ਤਾਰੀਫ਼ ਸ਼ਾਇਰ, ਮਿੱਥੇ ਚਮਕਦਾ ਹੁਸਨ ਮਹਿਤਾਬ ਦਾ ਜੀ
ਨੈਣ ਨਰਗਸੀ ਮਿਰਗ ਮਮੋਲੜੇ ਦੇ, ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਟਹਿਕੀਆਂ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬ ਦਾ ਜੀ

ਹੋ ਜੋਗਣ ਜੰਗਲ਼ ਵਿਚ ਜਾਵਾਂ, ਗੱਲ ਵਿਚ ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ਵੇਸ ਵਟਾਵਾਂ
ਜਾ ਸੋਹਣੇ ਨੂੰ ਢੂੰਡ ਲਿਆਵਾਂ, ਜਿਸ ਨੇ ਚੋਟ ਜਿਗਰ ਵਿਚ ਲਾਈ

ਅਸਾਂ ਤੇ ਬਲਖ਼ ਦੀ ਸ਼ਾਹੀ ਛੱਡਕੇ, ਰੂਪ ਨਗਰ ਦੀ ਲਈ ਫ਼ਕੀਰੀ,
ਭਾਵੇਂ ਨੈਣੀਂ ਕਜਲਾ ਕਰ ਲਓ, ਭਾਵੇਂ ਖ਼ਾਕ ਸੁੱਟੋ ਲੋਕੋ

ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਇੰਝ ਉਹ ਰਹਿੰਦਾ
ਬਿਜਲੀ ਜਿਵੇਂ ਤਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ

ਬੇ-ਫ਼ੈਜ਼ਾ ਸੱਜਣ ਏ ਇਸ ਬੱਦਲ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ
ਧੁੱਪਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਜਿਹੜਾ ਵੰਡਣ ਛਾਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ

ਪੋਹ ਦੀ ਤੂੰ ਚਾਨਣੀ
ਧੁੱਪ ਮਾਂਘ ਦੀ ਐਂ ਤੂੰ

ਸੱਜਣਾ! ਇੰਜ ਖ਼ਾਰ ਕਰੀਂ ਨਾ
ਲੋਕਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਯਾਰ ਕਰੀਂ ਨਾ

ਹੀਰਾਂ ਹੋਏ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਬਹੁੰ ਇਸ ਨਰਗਿਸ ਬਿਮਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਜੀ
ਬਣ ਪੀਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਖ਼ਰਾਬ ਫਿਰਨ ਉਸ ਮਸਤ ਸਰਸ਼ਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਜੀ

ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਕੀ ਜੇ ਯਾਰ ਨਾ ਯਾਰੀ ਨੂੰ ਤੋੜਦਾ
ਦੋ ਚਾਰ ਤਾਰੇ ਹੋਰ ਮੈਂ ਅਰਸ਼ੋਂ ਤਰੋੜਦਾ

ਲੰਘਦਾ ਜਾਵੇ ਦਿਨ ਇਹ ਸਾਰਾ ਕਿਉਂ ਪਈ ਐਂ ਵਿਚ ਖ਼ਿਆਲ ਨੀ
ਜੇ ਕਰ ਮੀਤ ਬਨਾਣਾ ਉਸ ਨੂੰ ਫ਼ਿਰ ਅਪਣਾ ਉਜਾਲ ਨਯਯ

ਜ਼ੋਏ ਜ਼ੁਲਮ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਝੱਲ ਸਿਰ ਤੇ ਇਕ ਯਾਰ ਦੀ ਯਾਦ ਨਾ ਹਾਰ ਦਿਲ ਥੀਂ
ਚੰਮ ਕਦਮ ਮਹਿਬੂਬ ਦੇ ਖ਼ਾਕ ਹੋ ਕੇ ਏਸ ਖ਼ੁਦੀ ਹੰਕਾਰ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਲ ਥੀਂ

ਹੈ ਹੁਸਨ ਦਾ ਮੁਲਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਖ਼ੂਨੀ ਬਣਦੇ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਤੇਜ਼ ਕਟਾਰ ਓਥੇ
ਵਾਂਗ ਆਬ ਹਯਾਤ ਉਹ ਰਾਹ ਔਖਾ ਧੁੰਦ ਹੋ ਕਾਰ ਗ਼ੁਬਾਰ ਹਜ਼ਾਰ ਓਥੇ

ਜੋਬਨ ਵਾਲੀ ਝਲਕ ਵਿਖਾ ਕੇ
ਯਾਰ ਸਫ਼ੀ ਨੂੰ ਢਾ ਦਿੱਤਾ ਈ

ਤੂੰ ਮਰਮਰ ਸੰਗ ਦੀ ਸਾਰੀ ਮੁਲਾਇਮੀ ਭੁੱਲ ਜਾਣੀ ਸੀ,
ਕਦੀ ਜੇ ਯਾਰ ਮੇਰਾ ਤੂੰ ਵੀ ਮਾਹੀਆ ਦੇਖਿਆ ਹੁੰਦਾ

ਔਖਾ ਵੇਲਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਜਦ ਆਇਆ ਤੇ,
ਕਰ ਲਿਆ ਯਾਰ ਕਿਨਾਰਾ ਇਹ ਕੀ ਕੀਤਾ ਈ

ਕਿੰਨੀ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੜੀ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਦੀ ਐਂ ਤੂੰ

ਨਾ ਮੈਂ ਫੜਨ ਦਾ ਸੋਚਿਆ ਨਾ ਉਹ ਤਿਤਲੀ ਹੱਥੀਂ ਆਈ
ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਰਹੇ ਉਹ ਉੱਡ ਗਈ ਵਿਚ ਹਵਾਵਾਂ

ਹਾਲ ਮੇਰੇ ਦਾ ਮਹਿਰਮ ਰੱਬਾ ਤੂੰ ਯਾਂ ਮੇਰੀ ਅੰਬੜੀ ਉਹ
ਮੈਨੂੰ ਚੰਨ ਏ ਕਹਿੰਦੀ ਭਾਵੇਂ ਕੋਝਾ, ਕਮਲਾ, ਝੱਲਾ ਮੈਂ

ਸਾਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਂਗਰ ਟੰਗਿਆ ਹੋਇਆ ਏ
ਖ਼ੌਰੇ ਕਿਸ ਲਈ ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕੀਤੇ ਸੂੰ

ਮੂੰਹੋਂ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲ ਮਲਿੰਗਾ
ਵੇਖ ਪ੍ਰੋਟੋਕੋਲ ਮਲਿੰਗਾ

ਅੱਗਾਂ ਅਤੇ ਤੁਰ ਜਾਵਾਂਗਾ
ਤੂੰ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗਾ

ਕਹਿੰਦੇ ਨੇਂ ਯਾਰ ਸ਼ਿਵ ਨੂੰ ਮੁਦਤ ਹੋਈ ਹੈ ਮਰੀਆਂ
ਪਰ ਰੋਜ਼ ਆ ਕੇ ਮਿਲਦਾ ਏ ਅੱਜ ਤੀਕ ਉਸ ਦਾ ਸਾਿਆ

ਯਾਰਾਂ ਸਦਕਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਏ
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵਾਰ ਦਿੱਤਾ ਏ

ਮੰਗਿਆ ਸੀ ਮੋਤੀਆਂ ਦਾ ਬਖ਼ਸ਼ਿਆ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਹਾਰ
ਦੇ ਈ ਦਿੱਤੀ ਯਾਰ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ

ਕੋਈ ਮੈਖ਼ਾਨੇ ਵੱਲ ਕੋਈ ਪਿਆ ਬੁੱਤ ਖ਼ਾਨੇ ਵੱਲ ਦੌੜੇ
ਫ਼ਜ਼ਲ ਦੇ ਯਾਰ ਸਾਰੇ ਪਾਰਸਾ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ

ਸੁੱਖ ਲਈ ਏ ਜਾਂਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖ਼ੂਬ ਮਰਕੇ ਜੀਵਨ ਦੀ
ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਖ਼ੋਰੇ ਕੀ ਸਿਖਾ ਕੇ ਮਾਰਿਆ

ਸੱਜਣ ਲਈ ਫ਼ਕੀਰ ਮੈਂ ਪੈਗ਼ਾਮ ਸੁਬ੍ਹਾ ਦਾ
ਵੈਰੀ ਲਈ ਏ ਨਾਅਰਾ ਮੇਰਾ ਜੰਗ ਜੰਗ ਜੰਗ

ਯਾਰ ਹੱਸ ਕੇ ਲੰਘੇ ਨੇ ਗ਼ੈਰ ਵਾਂਗੂੰ
ਮੇਰੇ ਲੇਖ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਪਹਿਰ ਤੇ ਨਈਂ

ਹਿ ਹੀਲੜੇ ਸਭ ਬਣਾ ਰਹੀ, ਰੁਠਾ ਯਾਰ ਮਨਨਦੜਾ ਮੂਲ ਨਾਹੀਂ
ਬੁਲਬੁਲ ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਗੀਤ ਸੁਣਾ ਰਹੀ, ਇਹ ਤਾਂ ਮੂਲ ਖਿੜੀਨਦਾ ਫੋਲ ਨਾਹੀਂ

ਬੇ ਫ਼ੇਜ਼ਾ ਸੱਜਣ ਏ ਇਸ ਬਦਲਦੇ ਵਾਂਗੂੰ
ਧੁੱਪਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਜਿਹੜਾ ਵੰਡਣ ਛਾਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ