ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ
-
ਐਂਵੇਂ ਆਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਲਿੰਗ ਗਈ
ਜਿੰਦੜੀ ਅੱਖ ਝਮਕਾਨਦੇ ਲਿੰਗ ਗਈ -
ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵਿਚ ਜੀਣ ਦਾ ਸਿੱਖਿਆ ਇਕੋ ਗੁਰ
ਕਦੇ ਯਰਾਨਾ ਨਾਲ਼ ਨਾ ਲਾਓ ਬੇਕਦਰਾਂ ਦੇ -
कदी ज़िंदगी मौत दी जंग दे विच
तूं तकिया ई होसी बीमा रां दा हासा -
ਜੇ ਤੋਂ ਆਉਣ ਦਾਅ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਲੀਨ
ਰੱਬ ਤੋਂ ਲੜ ਕੇ ਸਾਹ ਮੰਗਾਂਗੀ
-
ਇਕ ਨੁਕਤੇ ਲਈ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਭਰਵਾਈ ਤੇ
ਫ਼ਿਰ ਖਿਲਾਰਾ ਬਣਿਆ ਕੱਲ੍ਹ ਜਹਾਨ ਜਿਹਾ -
ਮੈਂ ਕਲਾ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਵਿਚ, ਮੇਰੇ ਹੋਵਣ ਲੱਖ ਕਰੋੜ
ਮੈਂ ਗੁੰਮ ਜਾਂ ਆਪ ਵਿਚੋ , ਤੇ ਰੱਬ ਨਾ ਸਕੇ ਲੋੜ -
ਆਪ ਸੁਣਵਾ ਰੀਂ ਮੈਂ ਮਿਲੀਂ, ਮੈਂ ਮਿਲੀਆਂ ਸੁਖ ਹੋਇ
ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਹੋਰ ਹੈਂ, ਸਭ ਜੱਗ ਤੇਰਾ ਹੋਇ -
ਦੇ ਕੇ ਜਾਣ ਵੀ ਛੁੱਟ ਜਾਈਏ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਹੈ
ਭਰ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਜੁਰਮਾਨਾ ਛੱਡ ਪੂਰੇ -
ਮੈਂ ਇਕ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਹਯਾਤੀ ਦੇ ਦਪਨੇ ਕਿਉਂ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿਣਾ,
ਸੋਚਾਂ ਤੇ ਕੋਈ ਪਹਿਰਾ ਲਾਓ, ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਦਾ ਗਲ ਘੱਟੋ ਲੋਕੋ -
ਕੈਦ ਉਮਰ ਦੀ ਕਿਸ ਪੱਥਰ ਦੇ ਵੀਰਾਨੇ ਵਿਚ ਕੱਟਣਾ ਵਾਂ
ਚਾਰੋਂ ਵੱਲੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇਂ ਆਵਾਜ਼ੇ ਕਰਨੀ ਦੀਦ -
ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਬਹਿ ਕੇ ਰੇਸ਼ਮ ਬੁਣਨਾ ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਦਾ
ਜਿਥੇ ਜਾਲੇ ਨਜ਼ਰੀ ਆਉਣ ਓਥੋਂ ਹਿਜਰਤ ਕਰ ਜਾਨਾਂ -
ਇਲਮੋਂ ਬੱਸ ਕਰੀਂ ਓ ਯਾਰ ਇਕੋ ਅਲਫ਼ ਤੇਰੇ ਦਰਕਾਰ
ਇਲਮ ਨਾ ਆਵੇ ਵਿਚ ਸ਼ੁਮਾਰ, ਜਾਂਦੀ ਨਹੀਂ ਆਤਬਾਰਰ -
ਸੋਹਣਾ ਰੂਪ ਗਵਾਚਾ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝ ਮੈਨੂੰ ਆਈਯ
ਸੁਫ਼ਨੇ ਅੰਦਰ ਲੰਘੀ ਜਿੰਦੜੀ ਹੋਸ਼ ਮੈਨੂੰ ਆਈਯ -
ਸੱਜਣਾਂ ਸਾਡੀ ਰਸਮ ਰਵਾਇਤ ਸਾਡਾ ਚੁੱਪ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ
ਨਈਂ ਤੇ ਅਸਾਂ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਕੁਝ ਨਈਂ ਸੀ ਕਹਿਣਾ -
ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਵਿਚ ਮਿੱਟੀ ਹੋਣਾ
ਕਰ ਲੈ ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਸ਼ਿੰਗਾਰ -
ਗੁਣਹਗਾਰ ਨੂੰ ਲੋਕ ਨਹੀਂ ਜੀਣ ਦਿੰਦੇ
ਉਹਨੇ ਦਿੱਤੀ ਏ ਖੁੱਲੀ ਮੁਹਾਰ ਮੈਨੂੰ -
ਕਰਨਾ ਸੀ ਇੰਜ ਜ਼ੁਲਮ ਕਿਉਂ ਮੈਂ ਆਪ ਜਾਣ ਤੇ
ਕਹਿ ਕੇ ਅਲਸਤ ਪਾਈ ਮੇਰੇ ਗਲ ਬਲ਼ਾ ਖ਼ੁਦਾ -
ਜਿਹੜੇ ਤੇਰੀਆਂ ਪਲਕਾਂ ਉਹਲੇ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹੇ
ਉਹ ਮਜ਼ਮੂਨ ਹਿ ਯਾਤੀ ਦੇ ਨਈਂ ਆਈ ਵਿਚ ਨੱਸ ਅਬਾਂ ਦੇ -
ਜੀਵਨ ਪਲ ਦੋ ਪਲ ਤੇ ਨਈਂ ਨਾ
ਇਹ ਦਰਿਆ ਦੀ ਛਿੱਲ ਤੇ ਨਈਂ ਨਾ -
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਹੈ ਡਰਾਇਆ ਵਾਰ ਵਾਰ
ਮੌਤ ਤੋਂ ਲੇਕਿਨ ਕਦੇ ਡਰਿਆ ਨਹੀਂ -
ਤੇਰੇ ਇਕ ਇਸ਼ਾਰੇ ਤੇ
ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਾਰੇ ਤੇ