ਜ਼ਿੰਦਗੀ

ਐਂਵੇਂ ਆਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਲਿੰਗ ਗਈ
ਜਿੰਦੜੀ ਅੱਖ ਝਮਕਾਨਦੇ ਲਿੰਗ ਗਈ

ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵਿਚ ਜੀਣ ਦਾ ਸਿੱਖਿਆ ਇਕੋ ਗੁਰ
ਕਦੇ ਯਰਾਨਾ ਨਾਲ਼ ਨਾ ਲਾਓ ਬੇਕਦਰਾਂ ਦੇ

कदी ज़िंदगी मौत दी जंग दे विच
तूं तकिया ई होसी बीमा रां दा हासा

ਜੇ ਤੋਂ ਆਉਣ ਦਾਅ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਲੀਨ
ਰੱਬ ਤੋਂ ਲੜ ਕੇ ਸਾਹ ਮੰਗਾਂਗੀ

ਇਕ ਨੁਕਤੇ ਲਈ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਭਰਵਾਈ ਤੇ
ਫ਼ਿਰ ਖਿਲਾਰਾ ਬਣਿਆ ਕੱਲ੍ਹ ਜਹਾਨ ਜਿਹਾ

ਮੈਂ ਕਲਾ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਵਿਚ, ਮੇਰੇ ਹੋਵਣ ਲੱਖ ਕਰੋੜ
ਮੈਂ ਗੁੰਮ ਜਾਂ ਆਪ ਵਿਚੋ , ਤੇ ਰੱਬ ਨਾ ਸਕੇ ਲੋੜ

ਆਪ ਸੁਣਵਾ ਰੀਂ ਮੈਂ ਮਿਲੀਂ, ਮੈਂ ਮਿਲੀਆਂ ਸੁਖ ਹੋਇ
ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਹੋਰ ਹੈਂ, ਸਭ ਜੱਗ ਤੇਰਾ ਹੋਇ

ਦੇ ਕੇ ਜਾਣ ਵੀ ਛੁੱਟ ਜਾਈਏ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਹੈ
ਭਰ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਜੁਰਮਾਨਾ ਛੱਡ ਪੂਰੇ

ਮੈਂ ਇਕ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਹਯਾਤੀ ਦੇ ਦਪਨੇ ਕਿਉਂ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿਣਾ,
ਸੋਚਾਂ ਤੇ ਕੋਈ ਪਹਿਰਾ ਲਾਓ, ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਦਾ ਗਲ ਘੱਟੋ ਲੋਕੋ

ਕੈਦ ਉਮਰ ਦੀ ਕਿਸ ਪੱਥਰ ਦੇ ਵੀਰਾਨੇ ਵਿਚ ਕੱਟਣਾ ਵਾਂ
ਚਾਰੋਂ ਵੱਲੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇਂ ਆਵਾਜ਼ੇ ਕਰਨੀ ਦੀਦ

ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਬਹਿ ਕੇ ਰੇਸ਼ਮ ਬੁਣਨਾ ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਦਾ
ਜਿਥੇ ਜਾਲੇ ਨਜ਼ਰੀ ਆਉਣ ਓਥੋਂ ਹਿਜਰਤ ਕਰ ਜਾਨਾਂ

ਇਲਮੋਂ ਬੱਸ ਕਰੀਂ ਓ ਯਾਰ ਇਕੋ ਅਲਫ਼ ਤੇਰੇ ਦਰਕਾਰ
ਇਲਮ ਨਾ ਆਵੇ ਵਿਚ ਸ਼ੁਮਾਰ, ਜਾਂਦੀ ਨਹੀਂ ਆਤਬਾਰਰ

ਸੋਹਣਾ ਰੂਪ ਗਵਾਚਾ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝ ਮੈਨੂੰ ਆਈਯ
ਸੁਫ਼ਨੇ ਅੰਦਰ ਲੰਘੀ ਜਿੰਦੜੀ ਹੋਸ਼ ਮੈਨੂੰ ਆਈਯ

ਸੱਜਣਾਂ ਸਾਡੀ ਰਸਮ ਰਵਾਇਤ ਸਾਡਾ ਚੁੱਪ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ
ਨਈਂ ਤੇ ਅਸਾਂ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਕੁਝ ਨਈਂ ਸੀ ਕਹਿਣਾ

ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਵਿਚ ਮਿੱਟੀ ਹੋਣਾ
ਕਰ ਲੈ ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਸ਼ਿੰਗਾਰ

ਗੁਣਹਗਾਰ ਨੂੰ ਲੋਕ ਨਹੀਂ ਜੀਣ ਦਿੰਦੇ
ਉਹਨੇ ਦਿੱਤੀ ਏ ਖੁੱਲੀ ਮੁਹਾਰ ਮੈਨੂੰ

ਕਰਨਾ ਸੀ ਇੰਜ ਜ਼ੁਲਮ ਕਿਉਂ ਮੈਂ ਆਪ ਜਾਣ ਤੇ
ਕਹਿ ਕੇ ਅਲਸਤ ਪਾਈ ਮੇਰੇ ਗਲ ਬਲ਼ਾ ਖ਼ੁਦਾ

ਜਿਹੜੇ ਤੇਰੀਆਂ ਪਲਕਾਂ ਉਹਲੇ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹੇ
ਉਹ ਮਜ਼ਮੂਨ ਹਿ ਯਾਤੀ ਦੇ ਨਈਂ ਆਈ ਵਿਚ ਨੱਸ ਅਬਾਂ ਦੇ

ਜੀਵਨ ਪਲ ਦੋ ਪਲ ਤੇ ਨਈਂ ਨਾ
ਇਹ ਦਰਿਆ ਦੀ ਛਿੱਲ ਤੇ ਨਈਂ ਨਾ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਹੈ ਡਰਾਇਆ ਵਾਰ ਵਾਰ
ਮੌਤ ਤੋਂ ਲੇਕਿਨ ਕਦੇ ਡਰਿਆ ਨਹੀਂ

ਤੇਰੇ ਇਕ ਇਸ਼ਾਰੇ ਤੇ
ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਾਰੇ ਤੇ